De zomervakantie zit er voor de meesten op en "we mogen weer" of heb je het gevoel dat je weer moet.
Of het nu naar school is of naar het werk, na een aantal weken vakantie begint het gewone leventje weer.
Het gevoel dat mensen daarbij krijgen is verschillend:
- De een staat te popelen om weer te beginnen en bruist van de opgedane energie.
- De ander heeft wel zin, maar heeft altijd moeite om er weer even in te komen, maar zit meestal (na een paar dagen of zelfs een paar uren) weer helemaal in de flow.
- Een ander weet het eigenlijk niet zo goed, op zich prima om weer het ritme op te pakken en dat lukt op zich ook wel. Maar toch knaagt er iets en is diegene niet zo zeker van of hij/zij het werk wel leuk genoeg vindt.
- En weer een ander, ziet als er als een berg tegenop om weer aan de slag te gaan. Hij/zij sleept zich maar weer back to work met de volgende vakantie als stipje op de horizon. En zelfs van die vakanties kan deze persoon niet genieten omdat hij/zij dan weer denkt aan "ik moet na de vakantie weer aan het werk".
Val je onder de eerste 2 categorieën, top!
Val je onder de laatste 2 categorieën, lees dan vooral verder om te kijken hoe je hier iets aan kunt doen en kunt voorkomen dat je volgend jaar weer in deze situatie zit.
Als je in categorie 3 zit, lukt het je vaak nog wel om je werk draaiende te houden. Toch is het van belang om eens bij jezelf te overdenken waar het nu eigenlijk in zit dat je dit gevoel hebt en wat je er aan kunt doen. Er zijn genoeg mensen die gedurende heel veel jaren in deze categorie blijven hangen, soms zelfs tot hun pensioen, waar ze dan vaak ook reikhalzend naar uitkijken. Zonde, want werken kan zo leuk zijn als je op je plek zit! En hoe jammer is het als je later terug kijkt op je leven en spijt hebt omdat je denkt "Ik heb eigenlijk altijd wat anders willen doen in mijn werk, maar ik ben maar gewoon doorgegaan met hetgeen ik deed of hetgeen wat van me verwacht werd".
Als je in categorie 3 zit, ligt de overgang naar categorie 4 natuurlijk ook op de loer.
Als je in categorie 4 zit, dan adviseer ik je om als de wiedeweerga een stapje te zetten om hier verandering in aan te brengen. Want als je te lang in deze situatie zit is dat allesbehalve gezond voor je; Het kan leiden tot allerlei lichamelijke of psychische kwaaltjes en tenslotte uiteraard tot een burn- of bore-out. En daarbij is het in deze tijd echt niet zo moeilijk om een nieuwe baan te vinden; in veel sectoren is de vraag naar nieuwe medewerkers groot.
Dat mensen ontevreden zijn over hun baan heeft vaak te maken met één of meer van onderstaande redenen:
- Je functie is te zwaar of te gemakkelijk.
- Je vind je werkzaamheden/taken niet (meer) leuk.
- Het bedrijf of de organisatie (cultuur, collega's leidinggevende, MT) past niet (meer) bij je.
Werk dat niet bij je past kost je energie, werk dat wel bij je past geeft je energie. Wanneer je energie krijgt van je werk zorgt dat voor een duurzamer en gezonder leven dan wanneer jouw energie weglekt door allerlei mogelijke oorzaken.
Loopbaan- navigatiesysteem
Wat als je dus niet de energie krijgt, die je uit je werk zou kunnen krijgen en je dus in een van de laatste 2 genoemde categorieën bevindt? Dan is het goed om op zoek te gaan naar een passendere baan. Sandra Klijn* omschreef deze zoektocht als een Loopbaan- navigatiesysteem.
Net zoals in Google-Maps moet je weten wat je vertrekpunt is en je moet weten wat je eindpunt is, alleen dan kan er een duidelijke route uitgestippeld worden. Als je niet weet waar je naartoe wil, blijft je doelloos rondrijden.
In een loopbaan is dat niet anders.
Het vertrekpunt, dat ben je zelf; wie je bent, wat je leuk vind en wat je doet.
Het eindpunt is waar wil je naartoe, wat vind je belangrijk in je leven, wat zijn je waarden, waar kun je later met een blij en tevreden gevoel op terugkijken?
Pas als je dat weet kun je een planning voor je route maken. Dus wat heb je nodig om je doel te bereiken; Gesprekken met anderen, onderzoeken wat er bij je past, solliciteren, vacatures vinden, bedrijven vinden, (om)scholing?
Een stapje zetten, maar hoe dan?
Dat je bovenstaande informatie niet allemaal zo maar uit je mouw schudt is heel begrijpelijk. Wat van belang is, is vaak die eerste stap. En ondanks dat die stap heel groot lijkt te zijn, hoeft het maar een stapje te zijn; je hoeft echt niet meteen radicaal je baan op te zeggen en wat anders te gaan doen. Wat echt helpt is er over praten met iemand die zonder oordeel naar je luistert, die de juiste (en indien nodig kritische) vragen stelt en die je bepaalde inzichten geeft, dat kan al heel helpend zijn! Misschien kan dat wel in je huidige bedrijf of met je huidige leidinggevende. Maar ook iemand in je naaste omgeving of een loopbaan coach of adviseur kan je al met wat kleine en laagdrempelige stapjes op weg helpen. Wil je het voorlopig alleen voor of bij jezelf houden, koop een boek dat je wellicht kan stimuleren of inzichten kan geven (zoals het boek van Sandra Klijn, dat ik in de bronnen noem). Belangrijkste is dat je dat stapje zet. Blijf niet hangen in je eigen gedachtes, maar bespreek die gedachtes. Het zijn immers maar gedachtes en die beren die je op de weg ziet, blijken tijdens een gesprek misschien maar hele kleine beertjes te zijn of zijn misschien gemakkelijk omheen te lopen.
Samen jouw Loopbaannavigatie invullen
Ben je na het lezen van deze blog bewust geworden dat het bij jou ook kriebelt/borrelt/frustreert. Heb je zin om samen met mij jouw vertrek- en eindpunt te bepalen en indien nodig een route uit te stippelen? Neem dan gerust contact met me op om een afspraak in te plannen.
Of het nu mogen of moeten is, ik wens je een fijne werkweek met (indien nodig) moedige stapjes!
Bronnen:
Klijn, S (2023), Wat wil je echt?